Improvisatie

Ken je dat gevoel, je wilt iets moois creëren maar hoe? Eerst het materiaal of gereedschap klaarleggen, alles mooi op een rij leggen. Het hart begint sneller te kloppen, alle cellen zijn gespannen en vol vreugde. En nu? Het begin kan een drempel zijn. 

Je wilt bijvoorbeeld gaan schilderen. Je zit voor een mooi, leeg wit doek. Het wit is zo mooi, zo leeg, hoe en waar zal je de eerste streep zetten? Wat als die niet lukt, is het hele doek al verbruikt. En toch, als je niet begint en alleen in je hoofd zit en in je gevoelens gaan je hersenen roken! 

Je gaat improviserend aan de slag en ik help je daarbij. Eerst losmaken van de polsen, losmaken van de gedachten, in een ritme komen. Dan het papier omdraaien, strepen zetten, figuren maken, meditatief creëren, kijken wat er gebeurt. Gaat het om kleur, om vorm, om samenvloeien? Het gaat om ritme. Je kunt het vergelijken met muziek. Sommige tonen krijgen meer accent, en dan creëer je uit klanken een melodie. Bij schilderen krijgen sommige vormen of kleuren meer accent, en daaruit ontstaat  een geheel. Het geheel bepaalt de sfeer. 

Het fijne aan improviserend aan de slag te gaan is dat vanuit je kern iets ontstaat. Dat kan verrassend zijn of confronterend. Het is een unieke uitdrukking van het moment. Iedere creatie is anders en brengt je dichter bij jezelf.

Ik zit voor een mooi, leeg wit vel papier. Het wit is zo mooi, zo leeg, hoe ga ik de eerste streep zetten? Wat als die niet lukt, is het hele papier al verbruikt. En toch, als ik niet begin en alleen in mijn hoofd zit en in mijn gevoelens kan niets ontstaan dan ideeën, rook in mijn hersenen.

Door te doen, te beginnen wordt iets zichtbaar, het ontstaat, kan groeien, veranderen. Wil ik van een idee een creatie maken is het belangrijk ergens te beginnen, eerst de idee helderder te krijgen.

Op een vel papier, losmaken van de polsen, losmaken van de gedachten, in een ritme komen. Dan het papier omdraaien, strepen zetten, figuren, een letter bestaat uit rondjes en strepen, hoe je die bij elkaar voegt maakt uit wat voor een letter zichtbaar wordt. Voor mij is kalligraferen rust vinden, meditatief creëren, kijken waar letter, form en beeld een geheel worden. Kan je nog lezen wat er staat of is juist het beeld of de form belangrijk? Het ritme is iets waar ik me aan houd. Het vergelijk met de muziek is er. Sommige tonen krijgen meer accent, dan creëer je uit klanken een melodie. Bij kalligrafie krijgen enkele letters meer accent, zo ontstaat uit verschillende letters een geheel. Het geheel bepaald de sfeer.

Het fijne aan improviserend aan de slag te gaan is dat vanuit je kern iets ontstaat, dat kan verrassend zijn of confronterend. Het is een unieke uitdrukking van het moment. Iedere creatie is anders en brengt je dichter bij jezelf.